W przypadku podatku liniowego, podobnie jak przy zasadach ogólnych, podstawę opodatkowania stanowi kwota dochodu stanowiąca różnicę pomiędzy kwotą przychodów a kosztów uzyskania przychodu. W rezultacie przedsiębiorcy rozliczający się podatkiem liniowych prowadzą również analogiczne ewidencje podatkowe – KPiR lub księgi rachunkowe (jeżeli wartość przychodów przekracza w skali roku 1.200.000 EUR).
Odmiennie od zasad ogólnych, w przypadku podatku liniowego występuje stała stawku podatku – 19 % bez względu na wartość dochodów osiąganych w skali roku. Forma ta jest więc najbardziej popularna wśród przedsiębiorców osiągających dochody przekraczające w skali roku 85 000 PLN.
Dochodów z działalności gospodarczej nie łączy się z dochodami z innych źródeł (np. umowa o pracę). Zatem jeżeli podatnik osiąga dodatkowe dochody to ma obowiązek złożenia odrębnej rocznej deklaracji podatkowej. Wadą tej formy opodatkowania jest brak możliwości korzystania z ulg i odliczeń – tj.:
Niemniej, jeżeli przedsiębiorca osiąga dochody z innych źródeł opodatkowanych na zasadach ogólnych to będzie mógł w rocznej deklaracji podatkowej odliczyć od podatku ulgę na dzieci.
Uwaga
Podatku liniowego nie mogą stosować przedsiębiorcy uzyskujący przychody ze świadczenia usług na rzecz byłego lub obecnego pracodawcy odpowiadające czynnościom, wykonywał w ramach stosunku pracy. Wybór stawki liniowej możliwy jest dopiero po upływie roku od zakończenia stosunku pracy.